Pagkat tinatangay ng hangin ang ating tikas,
nagiging mga alipato táyong nililisan ng ningas.
Nalalaglag ang ating bait, nagkakalat sa sahig,
sumisiksik sa mga siwang gaya ng mga abong tumatalsik
galing sa pinipitik mong tabako uma-umaga.
Ngayong inuuban na ang ‘yong tuktok
at isinusubsob ka na ng sariling balangkas,
nanghiram ka ng mata sa aso, ng lalamunan—
nandidilim ang paningin mo’t umaalulong ka
sa bawat aninong makikita mo sa gabi.
Hindi ko matunton ang lalim ng buntonghininga ni Papa
tuwing pilit mong binubuhat ang sarili
upang humakot ng uling para sa iniihaw mong mga paratang.
Saang balon ako sasalok ng tubig o magpapala ng buhangin
para isaboy sa naglulumiyab mong dibdib?
Gayong wala nang kilalang pag-ibig
ang natutupok at napupulbos mong puso.
