Sabi ni Tay, tibaad daa igwa na akong dyabetes
Kaya an mga lugad ko haloy maghilom.
Nakua ko an gabos na ini
Sa saiyang mga rapado, ta padaba nya ako,
Sabi nya, asin habo nyang mahiling
Na marulu-lumhok an hiruon ko
Pag kaatubang an saiyang mga panyer
O kaya pag sinusugo nya ako.
Sinimbag ko sya, naglayas ako.
Sa harong kan sarong pinsan,
Nagparahibi ako magdamlag. Naglaom
Na kuta, magi man akong pinya
Siring sa suanoy na usipon
Na pirmi nyang pig-uusip sakuya.
Napagmata ako sa gatol na namati.
Tigkagaw asin pighalian ko kagan
Ining mga magmarahon na lugad―
Ining mga peklat na garo gira
Nin linta na namansayan ko sa pirtahan,
Nagkakamang nang parayo
Sarong mauranon na aga.
LINTA
Sabi ni Tay, baka raw may dyabetes ako
Kaya matagal maghilom itong mga sugat.
Lahat ng ito’y nakuha ko
Sa kaniyang pangangastigo, dahil, ayon
Sa kaniya, mahal na mahal niya ‘ko
Kaya huwag akong lalambot-lambot
Kapag inuutusan ako at pag nariyan
Ang kaniyang mga kaibigan sa inuman.
Sinagot ko siya. Lumayas ako.
Sa bahay ng isang pinsan, magdamag
Na iniiyak ko ang lahat.
Nakatatawang umasa ako, na sana’y
Maging pinya tulad sa matatandang kwento
Na lagi niyang ikinikwento sa akin.
Nagising ako sa naramdamang pangangati.
Kinamot at kinutkot ko ang kagan
Nitong halos patuyo nang sugat―
Itong mga pilat na hawig sa bakas
Ng linta na pinagmasdan ko sa pintuan,
Gumagapang papalayo
Isang umagang maulan.
