(Short Story for Children)
“Pag napandungan nin panganuron si Mayon, magdara nin payong,” tugon pirmi sako ni Nanay, kun mahali sa harong.
Maski tig-init, payong man giraray an sakong gamit.
Pansagang sa saldang na malanit sa kublit.
Kun naglalakaw man ako sa hapon, sugkod ko an sakong payong. Pantakot sa nanghahapag na ayam.
Alagad, mas maugma kun tig-uran. Ta pag-ibiniklad ko na an payong na pula, nakikisirong si Lala asin Tara…
Kaya, arualdaw kong dinadara an sakong payong.
Asin arualdaw ko man tinatanaw si Mayon.
Tama si Nanay, na pagdai nagpahiling si Mayon, mabulos an uran.
***
Sarong aldaw, inaandam ni Nanay an samong mga bado. Ginakudan asin ginuyod man ni Tatay an samong ataman na kanding. Asin sarabay kaming naghali sa harong.
Gabos na nasasabatan mi naghihidali asin nagdadaralagan bitbit an saindang gamit asin ataman. Pigpapalunad sinda sa puting truck.
“Halat muna po, nawalat ko po si sakuyang payong,” taram ko ki Nanay mantang kabit-kabit an sakong takyag pasiring sa puting truck.
“Pabayaan mo muna to, Ayong saka ta na sana balikan.”
“Dai po pwede, Inay mayo akong gagamiton kun mag-uran.”
Dai na nagtaram si Nanay, hanggan makalunad kami sa puting truck.
Tinanaw ko si Mayon. Natatahubad sya nin maitum na panganuron.
Pareho kan dati, pag-aban-aban nagbulos an makusog na uran. Alagad, ngunyan igwa ining kasabay na abo.
“Pag napandungan nin panganuron si Mayon, magdara nin payong alagad, mayo po kita nin payong,” taram ko ki Nanay, mantang tinatakopan niya nin basang panyo an sakong dungo asin nguso.
ANG PAYONG NI AYONG
(Salin)
“Pag natakpan ng maitim na ulap si Mayon, magdala ka ng payong,” bilin sa akin lagi ni Nanay pag aalis ako ng bahay.
Kahit tag-init, payong din ang aking bitbit.
Panangga sa sinag ng araw na mainit sa balat.
Pag naglalakad ako tuwing hapon, tungkod ko ang aking payong. Panakot ko sa mababangis na aso.
Ngunit, mas masaya tuwing tag-ulan. Pag ibinubuka ko na ang payong kong pula, nakikisilong si Lala at Tara…
Kaya, araw-araw kong dinadala ang aking payong.
At araw-araw ko rin tinatanaw si Mayon.
Tama si Nanay. Pag hindi nagpakita si Mayon, bubuhos ang ulan.
***
Isang araw, hinanda ni Nanay ang aming mga damit. Tinalian din ni Tatay ang alaga naming kambing. At umalis kami sa aming tahanan.
Lahat na nasasalubong namin ay nagmamadali at tumatakbo, bitbit ang kanilang gamit at mga alaga. Pinapasakay sila sa puting truck.
“Saglit lang po, naiwan ko po ang aking payong,” sabi ko kay Nanay habang hawak-hawak ang aking braso papunta sa puting truck.
“Hayaan mo muna iyon, Ayong saka na natin balikan.”
“Hindi po puwede, Nanay wala po akong gagamitin pag umulan.”
Hindi na nagsalita si Nanay hanggang makasakay kami sa puting truck.
Tinanaw ko si Mayon. Natatakpan siya ng napaka-itim na ulap.
Katulad nang dati, maya-maya ay bumuhos ang napakalakas na ulan. Ngunit, nagayon may kasama na itong abo.
“Pag natakpan ng maitim na ulap si Mayon, magdala ka ng payong, pero wala po tayong payong,” sabi ko kay Nanay habang tinatakpan niya ng basang panyo ang aking ilong at bibig.
