Mala ngani ta muya ko nang barabadon
Nin sakuyang istepen
An itom na ikos kan kataid ming harong.
Tuyong udto kan nagsasablay akong bado
Sa alad, aw ta biyong nakamulaad sakuya.
Mayo man girabong kuminamang
Sa daghan, alagad sa pagtubod ko,
Usip pa kan mga gurang, hayop ining
De-malas asin tugang nin kagadanan.
Palukon ko na kuta
Kan duplas kong matakma
So saiyang liog, kan madakop ko ining
Ugom na so panirang hali sa basket
Na nakasabit sa atopan
Kun dai sana ako nainutan nin kamros.
Kaya, pigpaunan ko sa ligad
Nin mga duging pinaiplian nin tadik
Nganing sierto na an balak na balos.
Sarong banggi, nahiling ko ini
Nagkakakan sa bahugan mi ning ayam.
Hayop nanggad, tinuruhukan pa akong maan
Kan mariparo akong nakatindog sa pintuan
Mantang pighahapihap an saiyang balukag,
Pig-aaling-aling nin nguhod kong tugang.
PUSA
Nagtitimpi lang talaga akong batuhin
Ng tsinelas ang itim na pusa ng kapitbahay.
Tanghaling-tapat, nagsasampay ako
Ng mga inalmirol na kumot sa bakod,
Ay ta! Masama ang titig sa akin.
Wala namang panghihilakbot
Na gumapang sa aking loob, pero ayon
Sa matatanda na akin ding pinaniwalaan,
Kapatid ng malas at kamatayan
Ang hayop na ito.
Nasakal ko na sana
Nang dumulas ang hablot
Sa leeg minsang maaktuhang sakmal
Ang tira naming ulam sa buslong
Nakasabit sa bubungan.
Kaya naman, pinainan ko sa likod-bahay
Ng mga tinik, kalahok ang ilang tadik.
Para sigurado na ang paghihiganti.
Isang gabi, nahuli ko itong
Kumakain sa bahugan ng aking aso.
Yudipato talaga, tinitigan pa ‘kong masama
Nang mapansing nakasandal sa pintuan
Habang hinahaplos ang kaniyang balahibo,
Inaaling at inaalo ng kapatid kong bunso.
