Aragid na an lawgon
Nin mga nakikidumamay,
Saro an mga sinasabi.
An nilalaoman, hinuhuna,
Insektong mabulwat
Sa nguraspak kan gadan
Nganing magpasabong
Nin panibagong salot.
Dai maatihan an termos.
Sa lambang lamesa,
Naghaga nin tinapay,
Nin pulutan asin tagay.
Igwang nag-agyat
Baraha, nang-ayakat
Paratadan asin siring
An turon— an pakulago,
Mayong saklot na siwo;
An patawo, pugot na payo
Kan lambang aninong
Katakod kan mga sensilyo
Sa plastik na garapon.
Ipinangadyi ko an napara.
Anas nag-oogma
Alagad garo nakapiriyong.
Ituklang ko baya an kabaong.
SA LAMAY
Bawat nakikiramay
Magkakahawig ang mukha,
Iisa ang sinasabi.
Ang inaasahan, inaakala,
Insektong aahon sa bunganga
Ng bangkay upang magpahiwatig
Ng panibagong salot.
Di masaid-said ang termos.
Bumabaha ng tinapay
At tagay sa bawat mesa.
May naghahamon ng pusoy.
Nanghahalina ang kalansing
Ng sensilyo sa sulok
At ganito ang ere―
Ang agila’y walang saklot na sisiw,
Ang patao ay pugot na ulo
Ng bawat aninong kaugnay
Ng mga piso sa abuloy.
Ipinagdasal ko ang bangkay.
Ngunit ang lahat ay parang
Inaantok at nalululong.
Itulak ko kaya ang kabaong.
