1wala motugdon ang bunga sa akong ngabil bisan giunsa pa nako’g nganga
2gisubhan mo na dayon ang dangilagbisa’g wala ko pa kini dusliti
3magbaid ako’s akong sanggot magabii,samtang maghandom niadtong labongnga balili nga wala ko gayod magunahi.
1wala motugdon ang bunga sa akong ngabil bisan giunsa pa nako’g nganga
2gisubhan mo na dayon ang dangilagbisa’g wala ko pa kini dusliti
3magbaid ako’s akong sanggot magabii,samtang maghandom niadtong labongnga balili nga wala ko gayod magunahi.
Ikaw anaa sa atbang ug mapahiyomong nag-atangsa akong paglabang, ug ako nakabig sa gintangsa puti mong ngipon nga ikatandi sa bus-ok nga bordasa pinintalang espasyo sa dalan nga akong latayan.Inday, timan-i, kon ang gutlo maligas o kaha ang taknamadakin-as, ang akong seguridad sa semento molagubo,ugaling madungog ko ang kataposang sirbato dihadihaako mabilanggo, dili sa imong pahiyom, apan...
Gibundak sa mayor ug milanog ang baligho niyang saadsa ibabaw sa bantawan sa plaza dungansa akong pagpanaob sa mga plastik nga basuraang akong apo, tres anyos ug ilo’ngtapos, malipayongnagkayungit nga nagsumay sa iyang mga gipangyawitsamtang nanghagdaw sa susamang plastik aron isugnod.Nag-anam kabungol ang tingog sa politiko ugang akong apo – nagkaduol nga nagpuyos sa mga basura;ug ang iyang...
Nagtagbo mi sa akong anino taliwala sa desiyerto usa ka udtong tutok. Gitunol nako akong tuong kamot, apan ang akong anino milingo-lingo. “Walhon ko,” segun niya. Busa, akong gitunol akong walang kamot, apan wala gihapon niya dawata. “Wala pa diay ka makaila sa imong kaugalingon?” Miyango ko. “Bantog rang wala na ka makatultol sa imong lugar. Balikon to nako atong dapit.” Gitubag ko siya: “Walay...
introduction Interestingly, the four contributors from Central Visayas chosen to be part of the Ubod 2020 anthology are all men. And even if the poetry suites begin with poems of desire for a beloved, what I’d like to dwell on, however, is the commonality of all the submissions in the tendency towards the “self reflexivity”, particularly towards the polemical. In Kenneth Michael Baba’s suite of...
Walay pulos ang pagtugkad pa sa imong nahibaw-an na, basin mablangko nuon ka ug sangpiton ko nimo sa imong ngalan ug ikaw mosangpit sa imong kaugalingon gamit akong ngalan. Ayaw ko sukit-sukita kon aduna pa bay angayang palugdangon. Ang kalubog kaluha sa kalibog. Usa ray tin-aw karong tungora: Wala ka milingi samtang nagsunod ko nimo. Anino lang ko sa imong anino.
Nagbarog ko karon niining buslotong sakayan nga naglawig sa dagat-dugo. Nagdilaab tibuok kong lawas, mihapuhap sa akong panit ang kainit. Karon nagpadung ko sa nasod diin ang mga pinutol nga pusod dili madugta, diin ang mga batan-on gilutas sa gugma ug gimatuto sa kalimot. Didto, magpaabot kanako ang kaugmaon sa silaw sa adlaw ug matod sa akong katiguwangan dili ko uhawon sa dugos sa kangitngit...
IThe Dream Nights ago, I dreamt I was back in my senior year of high school, that academic year made most memorable by the fact that it was the only one we spent at our new campus, then just three buildings for three departments—preschool, elementary, and high school—with the elementary and high school buildings designed in a similar manner: five floors stacked on top of one another with two...
Un récit? Non, pas de récit, plus jamais.—Maurice Blanchot, La folie du jour Gikan sa bentana, sa kapunawpunawan, akong nabatyagan ang usa ka langgam nga tulin nga naglupad paingon kanako. Usa ka tuldok nga nahimong gamay nga krus nga nahimong langgam samtang nagkaduol. Wala ko masayod kon unsa lastic matang sa langgam. Punay ba kini? Guryon? Bangkiyod ba kaha? Dili kini importante. Ang...