Nagmadali ang kalam ng sikmura,nagparamdam ang ngawit ng braso at balakang. “Kapuy kaayo!” hudyat ni Renante. “Gutom na,” sagot ni Mario. Mabilis na inilatag ng dalawa ang bitbit na tanghalian: isang kalderong kanin at isang lata ng sardinas, dagdag sa mahabang listahan sa tindahan. Manipis ang lilim ng mga palapa ng lubing binaog ng bagyong nagdaan, pero pahinga ang hatid ng lamig nito sa mga...
Isang araw ay dumating ang mga taga-munisipyo at kapitolyo, kasama ang negosyanteng bitbit ay pangako ng pag-unlad sa mga tao: humiyaw ang mga chainsaw pinaslang ang mga engkanto at maligno, gubat ay nakalbo at hindi naglaon nakaranas ng gutom ang mga tao. Umusbong ang mga subdibisyon sa paligid ng bundok, inilibing sa sementadong kalsada ang ekta-ektaryang palayan at maisan, tumubo ang...
Pinunit ng paglipad ng isang malaking uwak ang tanaw ni Renante sa gubat. Sinundan niya ito ng tingin hanggang dumapo sa palapa ng katabing lubi. Nahiga si Renante sa damuhan, Nanginginain pa rin si Kardo sa may kawayanan. Nakipagtitigan ang ibon kay Renante. Wari’y naamoy ng ibon ang alingasaw ng kapaguran nilang mga leybor. Mabilis na lumipad ang ibon pakanluran. Nag-iba na nga ang panahon...
1.Ang daan patungo sa iyong tahanan. Ang iyong hininga. Ang iyong dalamhati. Ang mga lihim na tunog ng iyong katawan. Ang lihim na kulay ng iyong laman. Ang taya ng panahon sa araw ng iyong kapanganakan. Ang mga naglaho mong alaala. Ang katunayang ilang bilyong ulit nilakbay nitong patak ng dugo ang bawat sulok ng iyong kalooban. Ang lasa ng iyong dugo. Ang mga pinagliitan mong baro. Ang...
Naroon ang mga kasangkapankung paano iniwan. Walang imik ang mga lansangang naparamsa gitna ng paglikas. Dumaluhong ang kumukulong abo,bato, mga siglo— Lumambongsa balangkas ng lungsod. Lumikha ng hugis-taong guwangsa sapin-saping tiningang mga naglahong katawan. Walang nag-alalao nakaalala. Mangmang ang bagong saltasa mga hiwatig ng lupa. Nang sa wakas bungkalin,ito’y upang magpunla,hindi...
Hindi libingan. Sa halip,ikalawang sinapupunan.Mahimbingang mga murang anyongkinukumutan ng parang.Labimpitong taonLingid ito sa mga mata.Tinatawid ang iba’t ibang dilimng lupa at hangin.Sa tamang panahon,isa-isang magigising.Humahangos na tutunguhinang rabaw. Bibitak ang lupa, bubukadang mga pakpak—Babasagin sa magdamagang malaong pananahimik.Hindi sila aabutanng liwanag.Tanging sa tunognagiging...
Failing to gallop over a huge rock,He thinks he would never knowHow to run again. He remembersThe mouth mysteriousThat a while ago whisperedTraces and routes. He would no longer mindThe uncut beard, but home,How his youngest scratchesHis stomach, stretches,Before lying down on the bamboo bed;How his little girl at middayPicks Rambutan leavesAnd imagines them as money bills.How his wife tries to...
“Humans have walkedon the surface of the moon,but we still haven’t beento the deepest part of the ocean.”– Tomoko Ninomiya. Nagbag-o na an ngatanan, labot la san kadagatan.An asin, an balod, ngan an grasya nga ginhahatagsan lawod. Mao an ginbibinalik-balik san kinabuhinga tinatag-iyahan na san langsa. Diri pinapaglanan nadupa nga palatik san pagkapyot san katignga nagsusurusaliwan paghiram...
Walay pulos ang pagtugkad pa sa imong nahibaw-an na, basin mablangko nuon ka ug sangpiton ko nimo sa imong ngalan ug ikaw mosangpit sa imong kaugalingon gamit akong ngalan. Ayaw ko sukit-sukita kon aduna pa bay angayang palugdangon. Ang kalubog kaluha sa kalibog. Usa ray tin-aw karong tungora: Wala ka milingi samtang nagsunod ko nimo. Anino lang ko sa imong anino.
Nagbarog ko karon niining buslotong sakayan nga naglawig sa dagat-dugo. Nagdilaab tibuok kong lawas, mihapuhap sa akong panit ang kainit. Karon nagpadung ko sa nasod diin ang mga pinutol nga pusod dili madugta, diin ang mga batan-on gilutas sa gugma ug gimatuto sa kalimot. Didto, magpaabot kanako ang kaugmaon sa silaw sa adlaw ug matod sa akong katiguwangan dili ko uhawon sa dugos sa kangitngit...